Ek geniet dit baie!

Ha trouwe volgers,

Tijd voor een update!
De vorige keer heb ik geschreven dat de kinderen allemaal gaan kamperen. Ik ben samen met drie aunties en 5 kids (3-6 jaar) geweest. Deze kinderen zijn nog te jong voor school. Daarom komen zij minder vaak buiten de muren van ‘Goeie hoop’. De kinderen keken, net als de aunties, onderweg hun ogen uit. Het was een erg mooie route! De camping was pal naast het strand. Dus de kinderen hebben zich heerlijk vermaakt. Ik had wat emmertjes en schepjes voor ze gekocht van jullie sponsorgeld. Ze genoten zichtbaar!
Ondertussen werden de pannenkoeken gebakken. Jumjum! Na het eten hebben we het Kerstverhaal verteld. En daarna wilden de kinderen ontzettend graag naar bed, want slapen in een tent is wel een belevenis natuurlijk! Een nadeel was wel dat het ontzettend hard waaide. Zou de tent wel blijven staan?
Toen alle kinderen sliepen hebben wij genoten van een prachtige zonsondergang. Maar toen we net zaten klonk er een heel hoop geschreeuw vanuit de tent. Wat bleek: Was de tent dus ingestort! De kinderen vonden het super eng en schreeuwden erg hard. Wij vlogen naar de tent toe. De stokken waren zelfs gebroken en het zeil was gescheurd door de wind. Dus we hebben de kinderen de auto ingezet en ik ben snel met ze terug gereden naar huis. Thuis aangekomen heb ik ze lekker in hun eigen bedje gestopt.
Een uur later was de tent ook helemaal afgebroken en zaten we weer met negen aunties boven. We moesten wel lachen, maar we baalden ook wel van het geld van de tent.
De volgende dag zijn we met dezelfde kids naar een ander strand geweest. Daar hebben ze heerlijk gepicknickt, gespeeld en gezwommen. We sloten de dag af met een ijsje. En zo waren het toch nog twee super leuke dagen voor de kids!
De kapotte tent hebben we trouwens kunnen inruilen voor 3 kleine koepeltentjes (daar deden ze helemaal niet moeilijk over). En de dagen erna hebben de oudere meiden en jongens toch nog kunnen kamperen. Wel met betere tentjes en op een camping waar minder wind was. De kinderen hebben er reuze van genoten! Dus zo kwam ons kampeeravontuur toch nog goed!

Afgelopen week had ik strijkkralen voor de kinderen gepakt. Ze gingen er gelijk enthousiast mee aan de slag. Ook een jongen van 13 jaar deed ijverig mee. Hij is nog niet zo lang bij ‘Goeie Hoop’ en hij had dit nog nooit gedaan. Toen ik van een ander kind het vormpje ging strijken, kwam hij vol verbazing kijken hoe de kraaltjes smolten tot een mooi vormpje. Daarna is hij 2 uur bezig geweest om de Nederlandse vlag te maken. En wat was hij trots toen ik het voor hem gestreken had.
Zo’n moment is heel waardevol!
Ik beleef hier heel veel waardevolle momenten. Zoals een jongetje dat op mijn schoot kruipt en zegt ‘you are my mom’. Maar hoe schattig het ook is, ik zal nooit zijn moeder worden. Ook ik zal weer teruggaan naar Nederland.

De kinderen hier hebben vaak te maken met teleurstellingen:
Pas kwamen de ouders van een meisje op bezoek. Zij kunnen hun kind natuurlijk niet zo maar meenemen. Maar voor dit kleine meisje is niet te begrijpen dat haar ouders haar na een uurtje weer verlaten. Waardoor ze de hele dag weer van slag is.
Of een moeder die voor het eerst weer wat leuks ging doen met haar dochters. Namelijk 2 uur naar het strand met hen. De oudste dochter stond vanochtend al ijverig brood te smeren om mee te nemen naar het strand. Maar de moeder kwam de hele ochtend niet opdagen. Weer een teleurstelling!
Ouders die nooit op komen dagen, ouders die dingen beloven en die niet na komen. En zo moeten deze kinderen een hoop teleurstellingen in hun jonge leven meemaken!

Verder is het hier momenteel ontzettend druk! De Afrikaanse aunties gaan allemaal op vakantie en wij nemen hun werk over. Dus dat wordt voor ons ook slapen op de units bij de kinderen en allerlei extra werk. En dan zijn er ook vandaag nog eens twee aunties vertrokken naar Nederland. Dus nu zijn we nog met 7 aunties over.
En de kerst komt eraan. We zijn bezig het huis te versieren samen met de kinderen. Er wordt wat af geknutseld hier! Ook zijn we de afgelopen weken ’s avonds naar diverse kerstconcerten geweest. Er was er één in de openlucht. Heel gaaf om met zoveel mensen kerstliederen te zingen. En dan ook nog met een uitzicht op Kaapstad by night. Super!
Zondag was er in de kerk ‘Carols by candlelight’. Ook hier zongen we kerstliederen. En iedereen had z’n eigen kaarsje. Ook de kinderen namen we mee naar de kerk. Zij genoten ook!

Ik vond het ook wel bijzonder om nu in Zuid-Afrika te zijn terwijl Mandela overleed. Opzich heb ik er niet heel veel van gemerkt. Wel hingen alle vlaggen halfstok, mensen liepen met rouwbanden, en overal kwam je zijn naam of foto van hem tegen. En ik heb met de kinderen nog een stukje van zijn begrafenis gekeken. Het was voor sommigen wel confronterend, omdat zij ook al eens een moeder, vader of ander familielid hebben moeten begraven.

Ik geniet nog steeds elke dag van het werk dat ik hier mag doen. Het is mooi om voor al deze kids iets te kunnen betekenen.
Het links rijden, elke dag een prachtige zonsondergang, bruine kinderen, prachtige bergen, dwars door te townships rijden, elke dag mooi weer, kinderen knuffelen. Ik ben blij dat ik dit allemaal nog een poosje mee mag beleven!

Al laatste wil ik jullie vanuit het zonnige Zuid-Afrika heel goede kerstdagen toewensen en een voorspoedig 2014.

Lekker dag!

Mariëlle