Afscheid nemen.....

Voor de laatste keer slaapdienst bij de baby’s, de laatste keer movie-night, de laatste keer schoolrijden, de laatste keer….
Ja, nu komt het toch echt dichtbij: Mijn afscheid bij ‘Goeie Hoop’. Een half jaar heb ik hier mogen werken. Wat is er veel gebeurd in dit afgelopen half jaar! Ik heb zoveel herinneringen aan mijn tijd hier in Zuid-Afrika:
- De prachtige natuur met die mooie bergen, blauwe oceaan en mooie zonsondergangen. Elke dag weer geniet ik daar van!
- Slapen overal en nergens: Op het balkon, in de woonkamer, bij de kinderen op de units en in mijn eigen kamertje.
- Al mijn ‘droppies’ van ‘Goeie Hoop’ die stuk voor stuk hun eigen verhaal hebben.
- The cup-song
- Het kennismaken van melk uit een zak i.p.v. een pak
- Die leuke aunties van upstairs waar ik een hoop mee heb beleefd: Braaien, picknicken, elke dag weer naar de post in volle verwachting of er wat bij zat voor ons, rugbywedstrijd, samen sinterklaas vieren, ons eigen oud & nieuw vieren met oliebollen en champagne, engelenacties, weerwolven, eten bij de Mac Donalds halen en stiekem naar boven meenemen zonder de pubers jaloers te maken, 30 dozen kleding van de kinderen uitzoeken in 4 uur tijd, steeds een beetje down zijn als er weer aunties vertrokken, Bijbelstudies, nieuwe aunties inwerken, geheimzinnig afscheidsbladen maken voor elkaar, elkaar links leren autorijden, hard gillen als er weer rare gocha’s (insecten) gesignaleerd waren, lekkere milktart eten, samen exercisen, lekker gek doen, serieuze gesprekken, samen één grote kleurplaat kleuren, gezellige dagen vrij met elkaar enz. enz.
- Al die lieve briefjes, knutselwerkjes en kleurplaten van de kinderen
- Alle post vanuit Nederland. Baie dankie daarvoor. Het was erg leuk om post te krijgen.
- Moeilijke momenten als er problemen met de kinderen waren. (kinderen die driftig waren, kinderen die weg liepen, kinderen die overstuur waren).
- Die glunderende gezichten toen we met de kinderen een ijsje gingen eten in een echt restaurant.
- Samen met de kinderen hard meezingen met ‘daddy come home’
- De vergaderingen op dinsdag waarbij ik weer stilgezet werd dat deze kinderen zoveel meegemaakt hebben!
- Water: Je douche die ineens ontzettend heet wordt op het moment dat een ander de wc doortrekt, geen koud water, geen warm water of gewoon helemaal geen water!
- Het links rijden (het wordt weer wennen om rechts te rijden)
- Samen met de pubers film kijken terwijl de film op de muur wordt geprojecteerd.
- Tanken terwijl je in je auto kan blijven zitten en daarbij gratis je autoruiten worden gewassen.
- In de kerk zitten met aan beide kanten de kids lekker dicht tegen je aan.
- Die blije gezichten van de kinderen als ik post had voor ze.
- Verstoppertje in het donker met de kids
- Kippenvel als kinderen dingen van hun verleden vertelden.
- Heel hard meezingen met de muziek in de auto.
- Zo’n 3x per avond naar beneden om de stroom aan te zetten of een hele week zonder internet zitten.
- Die heerlijk slaperige oogjes als je de peuters uit bed ging halen.
- Al die knuffels, kusjes en high fives de hele dag door.
- Die littekens van de peuters die je zag als je ze in bad deed.
- Samen bidden, Bijbellezen en goeie gesprekken met de kinderen.
- Het zien van de eerste stapjes en het horen van de eerste woordjes van ons jongste meisje.
- Koken voor 40 man met hulp van de kids.
- Africaanse vlechies :D
- Ontzettend vroeg je bed uit om de kinderen naar 5 verschillende scholen te brengen.
- De speltherapiesessies waardoor je de kinderen steeds beter leerde kennen.
- Al die vragende ogen als je met de autosleutel naar buiten gaat: ‘Can I come?’
- Boodschappen die voor je worden ingepakt en in de auto worden gezet.
- Frustratie als de scholen weer eens later uit zijn dan gepland en je dus voor niets staat te wachten.
- Die momenten dat je rechtop in je bed zit als het alarm weer eens ’s nachts af ging.
- de Bijbelclub in de krottenwijk met enthousiaste kinderen die heerlijk zingen en genieten.
- En zo kan ik nog wel even door gaan. Ik heb zoveel herinneringen: mooie, grappige, verdrietige, frustrerende, gezellige momenten……

Ook de kinderen weten dat ik bijna afscheid ga nemen. Vanmiddag zat ik bij twee meiden in hun kamer even te kletsen. De ene wilde met mij mee naar Nederland. Ik zei dat ik maar één bed heb daar. Toen zei ze dat ze wel aan mijn voeteneind wilde liggen. Ze vroeg of er echt geen twee plaatsjes in het vliegtuig waren i.p.v. één. Ik moest gewoon maar even naar de bank gaan en geld halen……
Of het andere meisje die met een sip gezichtje zei: Auntie, naast wie moet ik nu dan in de kerk zitten? (ze wil altijd naast me zitten) Op zo’n moment geef je ze maar een extra dikke knuffel!

Tja afscheid nemen… Afscheid nemen is onmenselijk! Ik heb een half jaar voor al deze kinderen mogen zorgen. En dan ineens moet ik ze loslaten en ga ik weer terug naar Nederland. Ik heb ook wel weer zin om al mijn familie, vrienden enz. in Nederland weer te zien. Maar het is zo dubbel! Ik weet dat ik hier (waarschijnlijk) nooit meer terug zal komen. En hoe zal het met deze kinderen verder gaan? Wat zal hun toekomst zijn? Gelukkig weet ik dat God voor de kinderen blijft zorgen. En dat er nog een helemaal andere aunties blijven om voor ze te zorgen. Maar toch blijft het moeilijk. Één van de aunties heeft de deze spreuk op haar afscheidsboek staan: Partir c’est un peu mourir. Tja en daar ben ik echt wel mee eens.

Tussen al dat afscheid nemen heb ik woensdag ook mijn ouders van het vliegveld gehaald. Dat was wel bijzonder. We hadden elkaar bijna een half jaar niet gezien. Ik heb ze gisteren ‘Goeie Hoop’ laten zien. En ma heeft meegeholpen met de peuters te badderen. Erg leuk om ze het hen allemaal te laten zien. Morgen is mijn goodbye party voor de kinderen. Zondag komen mijn ouders mee naar de kerk. En dan maandagochtend is het echt tijd om afscheid te nemen van al deze lieve kinderen.

In mijn volgende en laatste blog zal ik schrijven hoe het afscheid was. Nu ga ik nog twee dagen proberen om heel hard te genieten.

Groetjes uit het inmiddels weer helemaal zonnige Afrika

Marielle